زميني به وسعت آسمان

خیلی از روزهایمان همانند شب قدر بود. بچه ها ساعت 5 صبح می خوابیدند تا 12 و 1. بعدش دوباره می رفتیم کلاس و مدرسه. همه ی روزهایمان قدر است. ارزشی دارد روزهای در دنیا که بواسطه استفاده از آن می توان طعم عبودیت را چشید. طعم اطاعت و بندگی را. طعم خوش توحید را. روزها و شب های دنیایی مان را از دست ندهیم...